Hard aan het werk..

Het is bijna zover. Vanaf 1 April ligt Nith in de winkel. De aanloop ernaar toe is slopend. Donderdag eerst 5 kilometer door het bos gewandeld om een mooie stok te zoeken waar we de kettingen aan kunnen hangen. In het bos een bijna doodervaring toen we opeens oog in oog stonden met een enorme, harige stier (of koe met horens..in paniek situaties is het soms moeilijk om die call te maken, maar wat een slechte dag om mijn nieuwe rode broek voor het eerst te dragen!) Gelukkig hadden we al aardig wat stokken verzameld..

Daarna een heftige teambespreking op het terras van Mezze Luna. 's Middags, in de brandende zon, in de tuin onze etalage behangen (zie foto en let daarbij vooral op het mondje van Ciska) en daarna, in diezelfde hitte, ook nog een fotoshoot.

Op zo'n moment ga je toch wel bij jezelf te rade: is dit het nu? Het "zelfstandig ondernemerschap"? Ik neem aan dat niemand het ons kwalijk zal nemen dat we zo'n zware werkdag maar even afgesloten hebben met een wijntje.

Ook namens onze bankrekening..bedankt mam!

Tien jaar lang woonden wij onder de rook van de Botlek op het eilandje Rozenburg. Tenminste, officieus was het een eiland. Officieel niet, want er was een brug naar het vaste land. Naar Brielle om precies te zijn. Nog zo'n klein dorpje dus..

Op ons eiland was er 1 slager, 1 supermarkt, 1 blokker en.. 1 kledingwinkel.

Gevolg: chaos als de schoolbel ging. Want, welke blauw/wit gestreepte jasje was van wie? Op de kapstok hingen er minstens 15 op een rij! Dat probleem hadden wij zelf gelukkig nooit. Wij keken er alleen wat meewarig naar (stel ik me zo voor) met ons handgemaakt, van patchwork voorziene, exemplaar nonchalant over de arm. Ongeduldig wachtend op de buurkinderen om de gezamenlijke wandeltocht naar huis te kunnen beginnen.

Om heel eerlijk te zijn: ik weet niet meer of wij het altijd leuk vonden om er anders uit te zien dan de rest. Op die leeftijd kan dat ook wel eens vervelend zijn. Wat ik wel weet is dat we allebei, eenmaal volwassen en al vele jaren weg van het eiland, heel blij zijn als we een kledingstuk gescoord hebben dat niemand anders heeft.

Dus bij deze: bedankt nog mam, voor al dat zwoegen achter de naaimachine. En voor al die keren dat je de reis met pont en metro met ons ondernam om te winkelen in Rotterdam. Jij leerde ons dat kleding iets leuks moet zijn. Iets waar je trots op bent.

Dit alles wil niet zeggen dat wij er nu zo exotisch uit zien hoor. Het dorpse zit er nog wel een beetje in ben ik bang. Doe maar gewoon, gek genoeg, etc. Maar, op de Kalverstraat zal je ons ook niet vaak vinden. Liever boetiekjes, met mooie basics en fijne Scandinavische merken. En dan, om de outfit af te maken, een mooie ketting of sjaal.   

Er is wel één nadeel. Dat vinden van originele accessoires kan aardig wat tijd in beslag nemen. Die leuke boetieks vind je namelijk niet allemaal in 1 lange straat. En je hebt ook veel geduld en wat google-skills nodig om uit alle blogs en webwinkels de leuke ontwerpers te destilleren.

En zo is het idee voor Nith ontstaan. Wij zoeken internet en allerlei markten af naar leuke ontwerpers en geven hen een plekje voor hun collectie op onze site. Hebben we zelf wat aan (onze sieradenlade zal over een tijdje wel niet meer dicht kunnen), maar jullie ook! Een plek waar je allerlei toffe ontwerpers onder één dak vind. Nooit meer lang zoeken naar een ketting voor bij die éne blouse, maar ook nooit meer om je heen kijken in een café en drie vrouwen zien met praktisch hetzelfde aan als jij.